دهلی نو محفل شاعرانه در پاسداشت حضرت زهرا(س) شد تأکید معاون وزیر فرهنگ در حمایت از تولید محتوای قرآنی در مناطق روستایی و عشایری آیت الله مکارم شیرازی: حوزه علمیه در استفاده از هوش مصنوعی پیشگام باشد مشکل معیشت طلاب حل شود | انتقاد از برخورد گزینشی رسانه‌ها نسبت به روحانیت مشهد، میزبان برگزاری دهمین کنگره ملی اعتکاف تجهیز کتابخانه آستان قدس رضوی به تولیدات پژوهشی بنیاد بین المللی امام رضا(ع) جشنواره «میقات» فرصتی برای شناسایی هنر زائران در ایام حج غسال ۸۰۰ شهید دفاع مقدس به فرزند شهیدش پیوست هزار و ۴۲۲ اثر به اجلاسیه سراسری نماز ارسال شد حماسه‌ساز حماس | درباره «شیخ احمد یاسین» نماد مقاومت فلسطین شرح جزئیات اولویت‌ها و هزینه اولیه ثبت‌نام حج ۱۴۰۵ داشته‌ها و نداشته‌ها ملاک محبت خداوند است؟! در پناه بی‌کرانگی | مروری بر نتایج رفتاری درباره توحیدباوری نمایشی که فاصله نسل‌ها را شکست تولیت آستان قدس رضوی: قهرمانی تیم‎‌های ملی کشتی، گسترش وحدت و همدلی را در جامعه رقم زد قطار مهربانی چه مکان‌هایی برای اقامه نماز مکروه است؟ سخن رهبر انقلاب درباره مجتهدان زن، صرف توصیه نیست بلکه الزام‌آور است «نقاره‌چی»؛ داستان زندگی زنده‌یاد احمد قوام شکوهی و پیوند تاریخ، حرم امام رضا(ع) و ادبیات نوجوان تولیت آستان قدس رضوی: رسالت علمای دینی، افشای توطئه‌های دشمنان و حفظ کیان اسلام است
سرخط خبرها

مرگ و اصالت زندگی

  • کد خبر: ۱۶۶۱۹۶
  • ۰۶ خرداد ۱۴۰۲ - ۱۱:۴۰
مرگ و اصالت زندگی
دکتر مهراب صادق‌نیا - عضو هیئت علمی دانشگاه ادیان و مذاهب

پدرم نماز مغرب و عشایش را تمام کرده، ولی همچنان روی سجاده اش نشسته است و دعا می‌کند. دعا‌های او ساده و بی پیرایه است. دعا می‌کند باران بیاید. آبرویی از کسی ریخته نشود. رزق حلال نصیبش شود. تنش سالم باشد و عاقبتش به خیر و.... دعاهایش که تمام می‌شود، شروع می‌کند برای مرده‌ها دعا کردن.

بلندبلند نام امواتی را که‌ می‌شناسد، ردیف می‌کند و برای همه طلب بخشایش و مغفرت می‌کند. از پدر و مادرش گرفته تا همسایه‌های قدیم و جدیدی که دستشان از دنیا کوتاه شده است. از کسانی اسم می‌برد که چهل پنجاه سال پیش، سلام وعلیکی با آن‌ها داشته است یا به قول خودش، دِینی به گردنشان دارد.

اسم‌ها که تمام می‌شود، برای اینکه کسی را از قلم نینداخته باشد، می‌گوید: «خدایا! هرکه را حقی یا حقوقی به گردن من دارد، ببخش و بیامرز». دعا‌های خوبی هم برایشان می‌کند. دعا می‌کند: «خدایا، ازشان راضی باش! هرچه از دستشان برمی آمده، خوبی کرده اند؛ تو هم از گناهانشان درگذر!» بعد هم برای همه آن‌ها فاتحه‌ای می‌خواند و‌ می‌گوید: «خدایا! همه شان را بر سفره پیامبر و خاندانش میهمان کن».

این مراسم که بیش از بیست دقیقه به درازا می‌کشد، کار هر شب اوست. برای پدر هشتادو هفت ساله من، جهان مرده ها، جهان رحم است و رحمت. تا یادم می‌آید، اموات پدرم، بخشی از خانواده ما بوده اند. بعد از هر وعده غذا یک خدایا شکر می‌گوید و شروع می‌کند به فاتحه خواندن برای به قول خودش «اولیا و انبیا و شهدای دشت کربلا و پدر و مادر و برادر‌ها و خواهرش». او با یاد درگذشتگان خود، از امر قدسی تجربه عمیق تری می‌یابد.

این مهم‌ترین کارکرد مرگ برای زندگی است. مرگ و مردن، ما را از جهان ماده رها می‌کند. به ما کمک می‌کند تا تجربه‌های ناب تری از امر مقدس داشته باشیم. آن‌ها که با مرگ مواجهه نزدیک تری داشته اند، اخم وتخم زیستن را یک شوخی زودگذر می‌دانند. به قول هایدگر، جهان زندگان بدون اندیشیدن به مرگ از اصالت خود تهی می‌شود. زندگی بدون اندیشیدن به مرگ، از معنای اصلی خود به دور است. آنان که به مرگ فکر نمی‌کنند، تمرکز خود را بر هسته زندگی از کف می‌دهند.

گزارش خطا
ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پربازدید
آخرین اخبار پربازدیدها چند رسانه ای عکس
{*Start Google Analytics Code*} <-- End Google Analytics Code -->